Έχει περάσει καιρός πολύς , άλλοτε ήτανε βαρύς σαν ένα τσιγάρο σέρτικο ( ακόμα κι αν δεν καπνίζω ) κι άλλοτε ήταν ελαφρύς σαν το ανάλαφρο χάδι του ανέμου στις κορυφές των δασών.Τι ωραία να υπάρχουν δάση , ε ? Είναι μια μαγεία , ένας παράλληλος κόσμος , νύχτα μέσα στη μέρα κάτω από τα κλαδιά που μπλέκονται μεταξύ τους σε άγριο χορό και σφραγίζουν ερμητικά τον ουράνιο θόλο.Μα τι κι αν στη δεντροφορεμένη έκταση απλώνεται σκοτάδι ? Η Φύση έχει φροντίσει για αυτό και κάπου...κάπου τα δέντρα υποχωρούν για λίγο , κι έρχεται να φωτίσει ο ήλιος , ο αιώνιος εραστής της αλήθειας , ή το φεγγάρι που δίνει κι αυτό τη μάχη του και να φωτογραφηθούν αγκαλιά με όλη τη πλάση στο καθρέφτισμα μιας λίμνης.Εκεί είναι όλη η αλήθεια.Εκεί είναι η πλάση που διψάει για ζωή και ξεδιψάει με ζωή.Μαζί είναι και η αλήθεια.Σε κάθε ένα κύτταρο.
Έχει περάσει καιρός πολύς ... και θα περάσει κι άλλος.Δεν θα σταματήσει ποτέ και πουθενά.Τώρα ανέβηκες κι αφού δεν μπορείς να κατέβεις τουλάχιστον προσπάθησε να πάρεις το τιμόνι.Και έξω απ'το παράθυρο ονειρεύεσαι στολισμένες πλατείες.Σαν νυχτερινά καράβια.Τι ωραία που θα ήταν να υπήρχανε πλατείες , ε ? Πλατείες που το κάλλος τους και η αξία τους καθόλου δε θα εξαρτιόταν από το πλήθος καταστημάτων δημιουργίας ψευδαισθήσεων αναγκών.Ας είχε απλά ζωή.Και όρεξη.Και ο καθένας θα μπορούσε να απολαύσει στιγμές χαλάρωσης.Παιδιά,το μέλλον και οι εργαζόμενοι γονείς τους,το παρόν,σε ένα ρεπό που δικαιούνται.Και το παρελθόν είναι εκεί , ο παππούς κι η γιαγιά ζουν τη δεύτερη τους νιότη αφού η πρώτη δεν ρουφήχτηκε από κάποιο αχόρταγο πολυεθνικό τέρας , κι έτσι υπάρχουν δυνάμεις.Κοπέλες με τα μαλλιά λυτά και κατακόκκινα πάνω στους ώμους αγκαζέ με τα αγόρια τους.Φιλιούνται τρυφερά και απαλά δημοσίως,κάνουν παθιασμένο σεξ σπίτι τους ιδιωτικώς.Κανένας δεν τους εξώθησε στο να προκαλέσουν.Κι εκεί είναι όλη η αλήθεια.Στην ανθρώπινη μεγαλειώδης φύση.Στη προσπάθεια της να χαρεί το γέλιο της και να κατακτήσει τη γνώση.Στη προσπάθεια της να διεκδικήσει ότι δικαίωμα έχει από παλιά δοσμένο και να βρει την αλήθεια.Η αλήθεια όμως είναι εκεί.Σε κάθε ένα κύτταρο.Σε κάθε λόγο,βλάσφημο ή μη,που όμως προφέρεται χωρίς δισταγμό.Σε κάθε τραγούδι,τα τραγούδια πάντα είναι λεύτερα γιατί πετούν.Σε κάθε κύτταρο...σε κάθε κύτταρο...κάθε κύτταρο...κύτταρο...
...δεν υπάρχει!!! Τι ?!?! Μια φωνή που αρνούνταν τη διήγηση μου με είχε βγάλει απ'το λήθαργο.Η δική σας φωνή.Πιστεύετε ότι η διήγηση μου προέρχεται απ'αλλού ?
Λοιπόν,
.....χθες βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ.Με βασάνιζε μια σκέψη.Σηκώθηκα και άνοιξα το λεξικό μου.Με τη πρώτη σαν από μαγνητισμό,σαν να αλληλεπίδρασε η σκέψη μου με το βιβλίο έπεσα στην εξής ερμηνεία :
Ανήκουν στην αριστερά όσοι δεν παραιτούνται μπροστά στην αδικία, τον ανορθολογισμό, τη βία και τη βαρβαρότητα του κόσμου. Όσοι εντοπίζουν την ευθύνη γι' αυτή την κατάσταση στην κακή οργάνωση της κοινωνίας, κι όχι στη θεία βούληση ή στη φύση των πραγμάτων. Όσοι προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο με συλλογική δράση για να επικρατήσουν οι αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης, του ορθού λόγου, των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του χωρισμού Εκκλησίας-κράτους, της υπεράσπισης του φυσικού περιβάλλοντος.
.........
ΔΕ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΣΑΣ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου